Weekend Lesotho

Op zondag gingen wij via onze hostel een tour door Lesotho doen. We vertrokken om half 8 in de morgen in een bus naar Lesotho. Voordat wij Lesotho ingingen moesten wij door de paspoort controle. Daarna stopten we als eerste bij een school waar een deel van het geld wat wij betalen voor de tour naartoe gaat. Een leraar van de school ging ons wat over het onderwijs van Lesotho vertellen. Eerst vertelde hij dat het land Lesotho heet, de inwoners van Lesotho heten Basotho en de taal is Sasotho. Mensen in Lesotho zijn vooral zelfvoorzienende boeren of werken voor de overheid. Ook wordt er in Lesotho nog veel aan ruilhandel gedaan. De school waar wij bij stonden was een basisschool. De basisschool wordt door de regering gefinancierd en kinderen hoeven hier niets voor te betalen. De basisschool is opgericht nadat er een rijke Zuid-Afrikaan in Lesotho kwam die zag dat de mensen niet konden tellen, lezen of schrijven. De boeren in Lesotho hadden namelijk stenen liggen voor het aantal vee dat ze hadden. Wanneer er net zoveel stenen als schapen lagen, dan klopte het. Dus er werd veel vee gestolen en dan gooiden ze gewoon een steentje weg. Dit vee werd dan verkocht in Zuid-Afrika. Het onderhoud en werk om school heen wordt door de mensen uit de omgeving zelf gedaan. Er zitten veel wezen op school, doordat de ouders aan aids zijn overleden. Een weeshuis of iets dergelijks is er niet, de kinderen moeten door kennissen of familie in huis worden genomen. De middelbare school is twee uur heen lopen en twee uur terug lopen, als je al het geluk hebt dat er geld is om die school te betalen. De middelbare school is namelijk niet gratis. Na de basisschool is er voor veel kinderen het geld er niet om naar de middelbare school te kunnen, al helemaal niet voor meiden. Voor vrouwen is onderwijs niet nodig, omdat zij toch gaan trouwen en daarna voor de kinderen en het huishouden zorgen. Bovendien, wanneer vrouwen opgeleid worden ziet de familie het zo dat de familie van de man waarmee zij trouwt profiteert van haar kennis. Er zitten dus vooral jongens op de middelbare school in Lesotho.

Na de school te hebben gezien begonnen we aan onze tocht de bergen in, die er veel zijn. Lesotho betekent dan ook ‘hoogte’. Lesotho wordt ook wel ‘Kingdom of Heights’ genoemd. We liepen naar 3000 meter hoogte om te zien dat zelfs op die hoogte nog mensen wonen in Lesotho. Onze conditie liet ons wederom weer in de steek, wat een tocht! Zijn wij toch echt niet gewend al die bergen! Op deze hoogte werd ons verteld dat mensen vaak een vierkant huis hebben in Lesotho en een rond huis voor ceremonies en rituelen. Eerder werden vooral ronde huizen gebouwd, puur omdat dit makkelijker was en goedkoper. Nu worden deze huizen nog gebouwd voor ceremonies en rituelen waarbij de voorouders worden opgeroepen om hun te begeleiden en te steunen. Mensen bouwen de ronde huizen hiervoor, omdat ze anders bang zijn dat de voorouders de vierkante huizen niet herkennen. Een kant van de huizen is donker materiaal en de andere kant van licht materiaal, zodat als de zon opkomt het huis koel blijft en wanneer de zon onder gaat het huis lekker warm wordt.

Daarna liepen we verder richting de rotsschilderingen. Deze zijn gemaakt door de San mensen die hier eerder leefden. De tekeningen dienen als communicatiemiddel om mensen te laten weten welke dieren er zijn en ze te waarschuwen voor de gevaren die er zijn. Wij zagen een buffel waar de San mensen met speren achteraan rennen. Boven de buffel stond een klifspringer, wat betekend dat die dus boven op de berg leeft en de buffel beneden. Aan de andere kant van de buffel stonden mensen met lange nekken, net als een giraffe. Dat waren de vreemdelingen die geen respect voor de dieren hadden en waar ze bang voor waren. Veel van deze tekeningen zijn ook verwoest, waarom snapt niemand. Tegenwoordig eten mensen in Lesotho bijna geen vlees meer, alleen maar met trouwerijen en andere bijzondere gelegenheden. Dit is uit respect voor de dieren. Na dit gezien te hebben zijn we doorgelopen naar het dorp, waar we op zoek moesten naar vlaggen. Bij huizen en andere hutten zijn vlaggen te zien, namelijk gele, rode, witte en groene vlaggen. Groen betekend dat er groente aanwezig is in de hut, wit staat voor maisbier, rood staat voor vlees en geel voor ananasbier. Wij zijn bij een hut met een witte vlag geweest en hebben maisbier geproefd. Het is niet vies, maar we kunnen nou ook niet zeggen dat het lekker is! Haha

Daarna zijn we weer naar de bus gegaan en zijn we naar een traditionele geneesvrouw geweest. Deze geneesvrouw vertelde dat zij ziek is geweest en naar de traditionele geneesheer van toen is gegaan. Deze vertelde dat zij een gave had om traditionele geneesvrouw te worden. Wanneer dit gezegd wordt, ga je naar een plek toe wat je verteld wordt om een cursus te volgen. Je moet dan het bloed van een geit direct uit de geit drinken om te laten zien dat je klaar bent om de cursus te volgen. Nadat de training is voltooid ga je terug naar je dorp en dan moet je een nacht met een kip op je hoofd staan. Wanneer de kip eraf gaat ben je nog niet klaar voor je plicht, wanneer de kip er de hele nacht op blijft ben je er klaar voor. Wanneer iemand die ziek is naar een traditionele geneesvrouw gaat verteld die persoon niet waar hij/zij last van heeft. Dit vertelde de traditionele geneesvrouw die persoon. Ook raakt de traditionele geneesvrouw die persoon niet aan, dit doet zij met een verzameling takken waar zij een soort staf van maakt. Deze staf maken is een onderdeel van de training. Een traditionele geneesvrouw mag zichzelf ook niet helpen, alleen andere mensen.

Na ons bezoek aan de plaatselijke, traditionele geneesvrouw zijn we nog een typisch gerecht van Lesotho geprobeerd. Het was een soort spinazie met een iets wat op aardappelpuree lijkt maar dan van mais. Daarna konden we nog een biertje kopen die was gebrouwen in Lesotho en we gingen weer op weg naar de backpackers. Daar stonden Jacques en Sean al op ons te wachten want ze hadden de auto gemaakt maar ze moesten de motor aldoor laten lopen omdat de auto anders niet meer wilde starten. Dus snel onze spullen pakken en we gingen weer op weg naar huis. Jacques had een andere route uitgezocht, maar het was niet echt een fijne route want een heel stuk van deze route zat vol ‘potholes’. Op google earth en op de gps van Jacques waren dit goede wegen, maar dat viel erg tegen. We moesten onderweg nog een band vervangen maar dat hadden we nog niet gehad. Het kwam allemaal goed want Jacques had weer een Monster Energy Drank gedronken die ‘the beast unleasht’. Het was een bewogen weekend! We waren rond half 7 thuis, maar toen konden wij niet meer slapen. Dus douchen, foto’s selecteren, verhaaltje schrijven en weer leren en met de presentatie bezig. Moe, moe, moe!

Liefs Renee & Leonie