De Grote Reis!

Toen we terugkwamen uit Lesotho hadden we dinsdag onze presentatie en woensdag de toets. Woensdag na de toets gingen we dan in Grahamstown in de bus naar Johannesburg. Het was heel raar om alles weer in te pakken. Het leek wel vorige week dat we pas voor het eerst op Madolo’s kwamen. Na de toets bleven wij nog even om te lunchen en daarna bracht Sean ons naar Grahamstown. Eerst nog even naar de Checkers om onze kaartjes voor de bus om te halen, maar de mevrouw achter de balie vertelde ons dat er geen kaartjes op ons reserveringsnummer stonden, maar ze begreep ons aldoor ook niet zo goed dus wij dachten dat het een foutje was. Sean zette ons af op de plek waar de bus zou komen, maar het zat ons toch niet zo lekker dat we geen kaartjes hadden. Leonie ging nog een keer bellen naar de City to City en hij vertelde dat onze reservering gecancelled was, maar hij zei dat we het nog wel gewoon konden proberen om op de bus te gaan. Echt raar want we hadden een dag ervoor nog gebeld en toen zeiden ze dat onze reservering er stond en dat we gewoon in de bus konden betalen. Wij direct Sean maar weer bellen om ons op te halen want dan wilden we nog even een andere bus proberen te reserveren. We hadden elke busmaatschappij gebeld maar alles zat vol omdat hij natuurlijk bijna Paasweekend was. Om half 5 hebben we eerst toch nog even geprobeerd om op de bus te gaan, maar dit lukte echt niet! Jammer! Sean kwam ons weer ophalen en bij de backpackers hebben we nog weer van alles geprobeerd maar echt niks lukte. De trein werd ons afgeraden, al helemaal om een nachttrein te nemen omdat dat erg crimineel is. Onze laatste optie was om een vlucht te boeken. Dus toen hebben we een vlucht geboekt die de volgende ochtend om half 7 vertrok. Ons enige probleem nu was dat wij papa en mama helemaal niet konden bereiken omdat hun telefoons het op de één of andere manier niet werkte. Ze hadden ons alleen gebeld via de camper verhuur dat hun werd afgeraden om ons met de camper uit de stad op te halen. Er zou een taxichauffeur met een bordje met onze namen staan om ons op te halen. Dit nummer was onze enige manier van contact, maar jammer het was een geblokkeerd nummer. Sean zou ons dus ’s ochtend om kwart voor 4 naar Port Elizabeth brengen. Eerst had Renee nog haar koffertje dicht gedaan maar waarschijnlijk de code net niet goed gedaan waardoor de code veranderd was. Handig! Gelukkig was er een handige man die dat zo even gefixt had. Vroeg de wekker zetten maar natuurlijk stond Sean om kwart voor 4 nog niet klaar maar lag hij gewoon nog te slapen in zijn caravan. Om vier uur zaten we dan eindelijk in de auto op naar Port Elizabeth. Toen we net door de controle gingen, ging de telefoon. Het was de taxichauffeur die ons zou ophalen van de bus. Na de hele uitleg zei hij dat hij ons dan wel zou ophalen van het vliegveld. Gelukkig, was dat ook geregeld. Toen we in Johannesburg aankwamen, kwam precies net de taxichauffeur eraan en bracht ons naar papa en mama. Om half 9 – 9 uur kwamen dan eindelijk bij papa en mama die al vanaf 6 uur op ons stonden te wachten. Zij hadden via het camperverhuurbedrijf gehoord dat omdat wij de bus hadden gemist maar een vliegtuig hadden genomen. Toen wisten ze zeker dat wij het waren! Haha.
Onze reis ging beginnen! We gingen eerst naar God’s Window. Dit was echt supermooi! Ook zat er een marktje bij met allemaal leuke spulletjes waar we een masker en een beeldje gekocht hebben. Daarna gingen we verder, maar papa stopte net 1,5 meter te vroeg voor een stopbord en reed daarna door. Politie! Voor het stopbord waren wij niet tot complete stilstand gekomen. De boete was R750,-. Na de opmerking, dat is een hoop geld, werd de boete R650,-. We kregen verder ook geen bonnetje mee en er werd ook helemaal niet opgeschreven!?! Nouja, het is weer een leuk verhaal om te vertellen! Haha. We gingen op zoek naar een camping, maar ondanks dat er niet zo heel veel wegen zijn in Zuid-Afrika waren we een beetje verdwaald. Gelukkig bleek dat we toch wel goed reden toen we opeens de camping aan de rechterkant zagen! Papa en Renee zijn nog even wezen zwemmen, wel koud maar heerlijk! Daarna nog even gekookt en gegeten. ’s Avonds een heleboel foto’s en filmpjes van onze reis tot nu toe aan papa en mama laten zien en toen waren we kapot! Lekker slapen.

De volgende dag ging om 7 uur de wekker weer. Nadat er een hele troep baboons voorbij kwamen rennen ging onze reis weer verder. De grootste baboon van de troep was ongeveer ¾ van pap zijn lengte. Echt indrukwekkend, de mond van papa viel hiervan open! Vandaag gaan we naar Kruger, maar eerst nog even een stop bij de Bourke’s Lucky Potholes. Hier komen de rivieren de Treur en de Blijde samen. Door erosie van de rivieren worden deze prachtige potholes gevormd. Dit was een echt weer een supermooi uitzicht! Daarna door naar Kruger. Om even aan te geven hoe groot Kruger is: het omvat vijf grote rivieren, 300 boomsoorten, 114 reptielsoorten, 507 vogelsoorten en 147 zoogdiersoorten. Er leven ongeveer 8000 olifanten, 1500 leeuwen, 1900 witte neushoorns, 220 zwarte neushoorns (dat zullen inmiddels wel minder zijn met het vele stropen de afgelopen tijd), 15.000 buffels en 900 luipaarden in het park. Het park is 1.948.528 ha. Eenmaal aangekomen hoorden we dat alles volgeboekt was op Kruger dus dat we daar waarschijnlijk niet konden overnachten. Nou jaa, dat zouden we dan wel weer zien! Kruger zelf was echt supermooi. Op één middag hebben we impala’s, red hartebeest, wildebeest, nijlpaarden, krokodillen, giraffes, zebra, neushoorns, warthogs, mooie vogels, baboons en andere aapjes gezien! Echt super veel! Het was echt een geslaagde middag! We konden echt nergens blijven overnachten, dus we gingen Kruger weer uit, maar ook heel veel buiten Kruger zat allemaal volgeboekt. Totdat we opeens een camping zagen waar nog een hoop plekken vrij leken te zijn. De campingeigenaar zei wel dat we net op tijd waren omdat hij anders volgeboekt was terwijl driekwart van de camping leeg was.. Maargoed, daar konden we terecht en hebben we gezellig gebraaid.

De volgende ochtend vertrokken we van Komatipoort en gingen we naar Swaziland. Bij Jepper Reef gingen we Swaziland binnen. Het viel ons direct op dat Swaziland veel ontwikkelder is vergeleken met Lesotho. Swaziland is in 1967 onafhankelijk geworden van de Britten. Het land is 12km breed en 180km lang. Ze doen er veel aan landbouw, je ziet dan ook dat de grond erg vruchtbaar is. Het verschil is wel heel groot. De één woont in een rond hutje met rieten dak en de andere heeft een veel moderner vierkant huisje. Het vee zit de ene keer wel achter een hek en de andere keer loopt het vee gewoon op de weg. We zagen hele mooie beboste bergen met veel naaldbomen en er werden veel bomen gekapt. Veel productiebos en grote stapels hout. Aan het einde was het veel platter en zagen we veel suikerriet. De landbouw was hier erg goed geregeld. Verder werken veel inwoners in de mijnen van Zuid-Afrika. Onderweg werden we ook nog een keer van de weg afgehaald. We reden 15km te hard. Dus de tweede boete in de twee dagen dat we onderweg zijn. Gelukkig was het maar R60,-, dit is maar 6 euro dus waarschijnlijk de goedkoopste boete die pap ooit gehad heeft. Wel was dit binnen een maand zijn vijfde boete. Er liepen ook heel veel kinderen naast de weg die kettingen probeerden te verkopen, gewoon om geld vroegen of er stond een man die je van de weg probeerde te halen waar kindjes naast de weg stonden te dansen met pakjes aan gemaakt van bladeren. Dit hadden we eigenlijk in Zuid-Afrika verder nog niet gezien. Nu zijn we in Hluhluwe. Hier gaan we morgen een game drive doen en dan gaan we door naar Sodwana Bay.

Met de camper gingen we de volgende dag een game drive doen in Hluhluwe Game Reserve. Sommige stukken was dit best spannend, maar we hebben het gered met de camper! Het was een erg mooi park. Super mooie omgeving. Hier hebben we vandaag weer neushoorns, impala, kudu, giraffes, zebra’s en buffels gezien we hebben erg leuke routes gereden. Erg mooi! Daarna reden we door naar Sodwana Bay. Het was nog verder rijden dan we dachten maar eenmaal aangekomen was er nog plek om een camping waar we direct allemaal aapjes zagen rondrennen. Goed oppassen op je spullen dus. We zijn nog een beetje gedesoriënteerd waar nou precies het strand is, maar de receptie was al dicht. Pap wil hier morgen gaan duiken dus dat moeten we morgen regelen, dan kunnen wij lekker zwemmen en relaxen op het strand.

’s Ochtend gingen we eerst naar de receptie om te regelen dat papa kon duiken. We konden naar Coral Divers rijden. Daar kregen we te horen dat er om half 11 nog een plekje vrij was. Vanaf het duikcentrum was het nog twee kilometer naar het strand. We zaten dus verder van het strand dan we dachten. Een trekker met een kar erachter bracht ons naar het strand. Wij hebben daar lekker op het strand gelegen en in zee gezwommen en papa heeft een duik gemaakt. Even lekker relaxen na een aantal dagen achter het stuur vele kilometers rijden! Na een ochtend gerelaxt te hebben zijn we in de camper terug naar Hluhluwe gereden. Er is nog een andere camping in Hluwluwe wat Crocodylus Private Sanctuary & Ostrich Farm heet. In het verhaaltje staat dat er een barretje is met een zwembad erbij. Dat leek ons wel even lekker om een avondje wat te drinken en even lekker bij het zwembad te zitten. Toen we kwamen stond er een bord met ‘Hoot for attention’, maar niemand reageerde. We gingen even rondkijken, toen kwam er al direct een hond aangerend. Wij roepen en roepen tot er uiteindelijk iemand reageerde. Het was een man van ongeveer bijna 200 kilo, Vernon genaamd. We konden onze camper wel neerzetten, hij moest even het dorp in maar zou daarna terugkomen. Wij waren de enige gasten op de hele camping. Het restaurant en de bar waren dicht, maar we mochten er wel gebruik van maken. Ook was er geen zwembad, maar wel een vijver met kooikarpers en verderop nog één met krokodillen. Misschien was één van die twee ooit het zwembad. Wij hadden ons even helemaal geïnstalleerd en gingen daarna even gezellig borrelen omdat het was gaan regenen, maar bij de bar konden we mooi droog zitten. Ook kon onze was hier mooi drogen. Ondertussen liepen er aldoor al twee honden en twee pauwen om onze camper heen. Toen de campingeigenaar terugkwam raakten we met hem aan de praat. Het was een hele interessante man. Hij kwam oorspronkelijk uit Zambia en heeft daar 14 jaar gevochten. Toen ze hem uiteindelijk wilden halen is hij naar Zuid-Afrika gevlucht. Vroeger kreeg hij achter op de landrover les via een radio. Daar maakte hij zijn huiswerk. Als hij dat dan af had moest hij achter de planters aan om zand over de zaadjes te strooien en het een beetje aan te stampen. Toen hij rond de 20 jaar oud was kwam het land in oorlog. Het land wat zijn vader had zou in beslag genomen worden. Daarom had hij diesel over zijn land gegooid zodat zijn land een aantal jaren niet meer vruchtbaar was en in de machines die hij nog had heeft hij dynamiet in gedaan zodat als iemand dat zou gebruiken, het ook direct niet meer bruikbaar was. Eenmaal in Zuid-Afrika had hij geen papieren of iets dergelijks. Ze hadden hier wel al van hem gehoord en hij kon zo weer verder in Zuid-Afrika met wat hij deed. Dit heeft hij nog jaren gedaan. Hij had een hoop spannende verhalen waaruit bleek dat hij echt een hoop heeft meegemaakt! Hij was lid van de Special Air Services waar hij bij de verkenners zat. Via de rivier de Sambesi, waar hij tussen de krokodillen zwom, lieten ze zich mee stromen naar Mozambique. Daar in de haven moesten ze peilzenders plaatsen op Cubaanse en Russische boten. Daarna lieten ze zich weer mee stromen tot Zuid-Afrika waar ze weer aan land kwamen. Aan land werden ze door het Zuid-Afrikaanse leger 14 dagen onder de grond verstopt waarna ze werden opgehaald door helikopters. Boven Zambia moesten ze een halo-sprong (high altitude, low opening) maken om weer terug te komen in eigen land. Niemand mocht weten dat Zuid-Afrika verwikkeld was in deze spionagezaken. Dit is nog maar één verhaal die hij verteld heeft.
Nu heeft hij zijn boerderij met allemaal dieren. Vanwege zijn ervaringen om tussen de krokodillen te zwemmen is hij helemaal gek van krokodillen en heeft nu ook een aantal in zijn achtertuin. Verder controleert hij de verkoop van hout voordat het daadwerkelijk verkocht wordt omdat soms hetzelfde hout vaker verkocht wordt. Hiermee kweekt hij ook een hoop vijanden. Zo stond er ook een voorruit bij de bar met een kogelgat erin. Hij liep op rare waterschoentjes en één hand zag er raar uit. Het bleek dat hij 3 jaar geleden door een Spitting Cobra gebeten is. Hierdoor voelt hij drie vingers niet meer en zijn zenuwen in zijn voeten zijn aangetast waardoor hij op waterschoentjes loopt zodat het beter voelt. Wij zaten aan de wijn en bier maar hij dronk geen alcohol. Hij is ook nog door zijn rug geschoten met een ak47 en de kogel was gestopt in zijn nek. Sindsdien wordt hij toch niet meer dronken van alcohol en vindt hij het zonde om daar geld aan uit te geven. Hij heeft dit één keer geprobeerd maar nadat hij twee flessen whisky, wodka, rum, etc had opgedronken had hij het maar opgegeven, omdat het anders zijn dood zou worden door alcoholvergiftiging. Al met al we hebben een hoop bijzondere verhalen gehoord. Vernon heeft een hoop ondeugende dingen gedaan in zijn leven. Papa was natuurlijk ook helemaal onder de indruk. Ze begonnen te praten omdat hij allebei parachute hadden gesprongen en allebei met hun tweede leven bezig zijn, maar zijn verhaal was toch iets anders.
Het was ondertussen weer opgehouden met regenen, dus begonnen we te braaien. Eén hond ‘Red’ heeft de hele avond gezellig bij ons gezeten. Deze hond was het nieuwste lid van de familie. Hij was een paar dagen geleden uit een auto gegooid, heeft een paar dagen om de boerderij gelopen maar hoort nu bij de familie. ’s Avonds heeft hij goed op onze camper gepast. Het was echt een hele lieve hond. Verder liep er nog een kleine Jack Russel die Max heette. Die begroette ons alsof hij ons al jaren kende. De volgende ochtend moesten we koud douchen, hebben lekker ontbeten en gingen daarna weer op weg naar de Drakensbergen.

De vorige keer dat wij in de Drakensbergen waren was er veel lage bewolking. Het zag er nu compleet anders uit. Hartstikke mooi! Het lijkt wel een beetje op Schotland. Er zijn ook veel Engelse invloeden te zien in dit gebied. De Drakensbergen zijn 3000m hoge afgeplatte bergtoppen met golvende velden met gouden gras en weiden vol met bloemen. De Drakensbergen vormen de grootste bergketen van Zuid-Afrika. Wij zaten nu in het noorden van de Drakensbergen vlakbij het plaatsje Bergville. In het noorden van de Drakensbergen is het Amphitheater. Dit is een 8km halvemaan van rotsen tussen twee bergtoppen de ‘Eastern Buttress’ en de ‘Mont-aux-Sources’. Erg mooi! Eenmaal aangekomen op de camping hebben we eerst even lekker gezwommen en daarna weer lekker gebraaid. Morgen gaan we naar de Eastern Cape om pap en mam te laten zien waar wij al die weken gewoond en geleefd hebben.

Tot de volgende keer!

Liefs Renee & Leonie